Chciałbym was zachęcić do porzucenia wszystkiego, ale nie śmiem. Jeśli
przeto nie możecie opuścić wszystkich spraw tego świata, zatrzymajcie je
tak, aby one was na świecie nie zatrzymywały, abyście dobra ziemskie
posiadali, a nie byli przez nie posiadani; aby wszystko, co wasze,
poddane było duchowi, nie zaś, by on, skrępowany miłością do świata,
stał się podległych sobie spraw zupełnym niewolnikiem.
Niech przeto dobra doczesne będą używane, wieczne - upragnione. Dobra
ziemskie niech będą usługującymi w drodze, wieczne - upragnionymi u
celu. Cokolwiek dzieje się na tym świecie, niech będzie uznawane za
drugorzędne. Niechaj ku przyszłości zwracają się oczy umysłu, pilnie
wypatrując, ku czemu zmierzamy.
Niechaj gruntownie wyrwane zostaną wady nie tylko z czynów, ale i serc.
Niech nie odrywają nas od Wieczerzy Pańskiej przyjemności ciała,
dociekliwe roztrząsanie tajemnic Bożych, gorączka pychy. Zresztą nawet i
to, co godziwe na tym świecie, sprawujmy jakby przelotnie, by kuszące
dobra ziemskie usługując naszemu ciału, jak najmniej sprzeciwiały się
duchowi.
Nie odważamy się zatem, bracia, zachęcać was, abyście porzucili
wszystko; wszakże jeśli zechcecie, to nawet zatrzymując, opuścicie,
jeżeli tak używać będziecie dóbr doczesnych, by całym sercem dążyć do
wiecznych. Ten bowiem używa dóbr doczesnych, jakby ich nie używał, kto
zewnętrznie korzysta z koniecznych środków do życia, ale nie zezwala im
zapanować nad duchem. Tak podporządkowane służą one z zewnątrz i nigdy
nie osłabiają gorliwości duszy dążącej ku niebu. Ci, którzy tak
postępują, używają dóbr doczesnych, ale ich nie pragną. Niechaj przeto
nie będzie niczego, co przytrzymywałoby pragnienia waszego serca, ani
też jakiejkolwiek na świecie przyjemności, która by was ze światem
wiązała.
Jeśli kocha się dobro, serce znajduje radość w dobrach większych, to
jest niebieskich. Jeśli zło napawa lękiem, zło wieczne objawia się
duszy, by ona widząc, iż tam znajduje się i to, co bardziej kocha, i to,
czego bardziej się lęka, nie wiązała się wcale z tym, co tutaj.
Aby tak postępować, otrzymujemy pomoc w Pośredniku między Bogiem a
ludźmi. Od Niego rychło otrzymamy wszystko, jeśli Go naprawdę miłujemy:
Tego, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje, Bóg po wszystkie
wieki wieków. Amen.
Homilia św. Grzegorza Wielkiego
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz